Hey hey out there! :D
Πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε;
Ντροπή μου πραγματικά! Η αλήθεια είναι ότι είχα ξεχάσει τελείως παραμελήσει το blog. Όλο έλεγα να γράψω καινούριο post, αλλά αναβολή στην αναβολή. Σκέψου ακόμη και το YouTube παραμερίστηκε. Σου λέω δράμα. Ακόμα και τις αγαπημένες μας σειρές πρόδωσα. Shame on me. Αλλά don’t worry! I am back!
Λοιπόν, ελπίζω μέσα σε όλα όσα έχω σκοπό να γίνουν στο διάστημα του καλοκαιριού που μας απομένει, να καταφέρω να κάνω series marathons, ώστε να φτάσω στο current episode. Βέβαια, είναι και πολλές, είναι και που έχω ξεχάσει που βρίσκομαι… αλλά όχι! Θα τα καταφέρουμε!
Προς το παρόν, έχω τελειώσει την old classic loved one, The Vampire Diaries. Την οποία ομολογώ, αν και από τον τέταρτο κύκλο και μετά άρχισε τη φθίνουσα πορεία κατά την γνώμη μου, με αποκορύφωμα τους δύο τελευταίους κύκλους, ειδικά τον προτελευταίο δηλαδή, δεν μπορούσα να την παρατήσω. Δεν ξέρω ρε παιδιά, είναι που το αγάπησα παράφορα όταν πρωτοξεκίνησε και μου θύμιζε τόσα πράγματα που αρνούμουν να σταματήσω να το παρακολουθώ; Είναι που παίζει ο ένας και μοναδικός Ian; Είναι που ήθελα να δω που τελικά θα καταλήξουμε; Όπως και να έχει απλά δεν μπορούσα να το απαρνηθώ. Η αλήθεια είναι πως είναι η μόνη σειρά που παρακολουθούσα πιστά κάθε νέο επεισόδιο μέσα στις πρώτες δύο μέρες προβολής του. Όλες τις υπόλοιπες λίγο πολύ τις παραμέλησα. Κάθε φορά περίμενα μήπως και το σώσουνε αλλά δε. Οκ, ας μην είμαι τόσο σκληρή, σε γενικές γραμμές ήταν οκ. Αλλά αυτό. Οκ. Δηλαδή άμα αυτοί οι κύκλοι ήταν ο πρώτος. Δεν υπήρχε περίπτωση να είχε συνεχίσει με νέες seasons. Το μόνο που έσωσε αυτή την σειρά ήταν το fanatic fan base που απέκτησε στις αρχές. Που ακόμη και αυτό εξασθένησε με τον καιρό. Δεν θα κάτσω να σχολιάσω την αποχώρηση της Nina, ούτε το μοτίβο των «κακών» που ακολούθησαν στους τελευταίους κύκλους, ούτε το πόσο άσχημη και αποτυχημένη ήταν η προσπάθεια των writers να επαναφέρουν το show στο mood της πρώτης season, μετά την αποχώρηση αυτή, και το γεγονός πως ο Damon ήταν πάλι το bad boy. Δεν γίνεται να πας πίσω. Πέρασε. Το είδαμε. Ξέρουμε πλέον για την καλή καρδιά του Damon, δεν πουλάει. Αλλά όχι, δημιουργικότητα σε έλλειψη φαίνεται. Τέλος πάντων, το finale λοιπόν, προσπάθησε να σώσει κάποια από την «δόξα» τους show. Ήταν μέτριο. Καλύτερο από ότι θα περίμενε κανείς με βάσει τους τελευταίους κύκλους. Λίγο ανατρεπτικό και με θανάτους έκπληξη για όσους δεν διαβάζανε σποιλερς. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν έπιασε τη γκλόρη των αρχικών seasons. Ίσως από την άλλη να έφταιγε ότι κούρασε όλο αυτό το repeat. Που τραβήξανε ένα story δίχως νέες ενδιαφέρουσες αρκετά ιδέες απλά για το κέρδος. Ίσως πάλι είμαι μόνο εγώ. Αλλά όλο αυτό το heaven thing… nuh. Εν το μεταξύ συγνώμη αλλά η Elena δεν μας είχε ζαλίσει για οικογένειες και παιδιά; Τελικά; Το ότι συγκινήθηκα πιο πολύ με τον θάνατο του Enzo από ότι του Stephan; Φταίω εγώ ή η όλη σκηνοθεσία – story; Τι να πω δεν ξέρω. Τουλάχιστον δώσανε ένα κάτι .. ένα τέλος ας πούμε.. θα μπορούσε να είναι χειρότερα. Όπως με το Lost.
Άλλη μια σειρά που έφτασα up to date είναι η αγαπημένη από την μία, παραπονεμένη από την άλλη, The 100. Παιδιά απλά λάτρευα το feeling αυτής της σειράς. Και ακόμη δηλαδή. Απλά μου το χάλασε λίιιιγο το όλο AI. Βέβαια από την άλλη, αν δεν βάζανε αυτό ίσως να κατέληγε όπως το ΤVD να κουράσει γιατί δεν θα είχε πια κάτι άλλο να δώσει. Οπότε το δέχομαι. Κλάμα που έριξα btw τότε με τον Lincoln. Δεν περιγράφεται. Καλά γενικά κλάμα με αυτήν την σειρά αλλά αυτό ήταν σε άλλο level. Εν το μεταξύ πόσο τέλεια η Octavia. Tην αγαπώ. Έτσι απλά. Καμία ιδέα για την νέα season; Που βρέθηκε το μικρό nightblood? Τι είναι αυτό το σκάφος;
Πέρα από αυτές, είδα και το 13 reasons why. Αλλά αυτό θα το δούμε σε άλλο post.
Σειρά έχει το Teen Wolf που το είχα αφήσει νομίζω στο τέλος της πέμπτης season, το arrow, το originals, το switched at birth….
Ακόμη θέλω να δω και το flash και το agents of SHIELD.
Χρόνο φέρτε μου. Αν έχετε καμία επιπλέον πρόταση αφήστε σχόλιο.
Επίσης πείτε μου την γνώμη σας για TVD και The 100.
τα φιλιά μου,
ελπίζω να τα πούμε σύντομα αυτή τη φορά.
Νάσια
Lost in a daydream 